W średniowieczu powstawały zarówno jednojęzyczne słowniki mające charakter ogólny, jak i leksykony dotyczące konkretnej tematyki, np. botaniki. Były one pisane po łacinie. Z czasem do słowników zaczęły przenikać języki narodowe, np. niemiecki, czeski czy polski. Początkowo odbywało się to w ograniczonym zakresie, tj. w postaci wyrazów umieszczanych przy niektórych objaśnieniach do haseł łacińskich. Systematycznie dopisywane odpowiedniki w językach narodowych pojawiały się zazwyczaj w słowniczkach przekładowych, które z reguły nie były jednak dziełami obszernymi. Dopiero w późniejszym etapie rozwoju słownikarstwa, na przełomie średniowiecza i czasów nowożytnych, zaczęły powstawać znacznie bardziej zaawansowane słowniki dwu- czy wielojęzyczne. Do grona uznanych specjalistów zajmujących się badaniem słowników wielojęzycznych doby średniowiecza należą uczeni z Pracowni Historii i Rozwoju Języka Instytutu Języka Czeskiego Czeskiej Akademii Nauk w Pradze (Ústav pro jazyk český Akademie věd České republiky). Z kilkudniowym pobytem we wspomnianej Pracowni przebywał w maju 2022 roku, w ramach programu Erasmus+, dr hab. Michał Rzepiela, prof. IJP PAN. Przedmiotem jego zainteresowania były metody stosowane przez czeskich kolegów przy pracy nad średniowiecznymi rękopisami dzieł leksykograficznych. Ponadto, prof. Rzepiela i dr Kateřina Voleková z ÚJČ AV ČR prowadzą wspólnie, jako dwoje promotorów, pracę doktorską mgra Piotra Wolskiego, studenta Szkoły Doktorskiej Anthropos Instytutów PAN, poświęconą XV-wiecznemu słownikowi terminologii botanicznej i farmaceutycznej Jana Stanki. Praca ta powstaje w ramach umowy cotutelle (o podwójnym doktoracie) pomiędzy IJP PAN a  ÚJČ AV ČR – stąd obecność dwojga promotorów. Wizyta prof. Rzepieli stworzyła więc także możliwość omówienia zagadnień związanych z powstającą rozprawą.