Nazwy cnót i innych wartości należą do łaciny paneuropejskiej. Opisujące je leksemy pojawiły się przeważnie już w starożytności, jednak w miarę zmian historycznych, społecznych i kulturowych znaczenia tych wyrazów ulegały pewnej transformacji. Zróżnicowanie znaczeń można zaobserwować również na płaszczyźnie synchronicznej, w łacinie sąsiadujących ze sobą narodów w dobie średniowiecza. Zmiany semantyczne w polskiej łacinie średniowiecznej niejednokrotnie były motywowane przez interferencję z językami wernakularnymi, najczęściej staropolszczyzną, dawnymi odmianami języka niemieckiego i językiem czeskim.

Dr Anna Ledzińska podczas pobytu w MLW uzyskała dostęp do kartoteki Słownika Średniowiecznej Łaciny Niemieckiej, literatury pomocniczej oraz zasobów cyfrowych Bawarskiej Akademii Nauk. Z pomocą niemieckich leksykografów przeprowadziła badania nad semantyką terminów opisujących cnoty: fortitudo, humiliatio, prudentia, temperantia (’męstwo’, 'pokora’, 'roztropność’, 'umiarkowanie’) zarówno w łacinie średniowiecznych Niemiec, jak i w języku staro-wysoko-niemieckim i średnio-wysokoniemieckim, gromadząc materiał do badań porównawczych z łaciną polską i językiem staropolskim. Szczególną uwagę poświęciła aspektom prawnym tych terminów w poszukiwaniu zjawisk podobnych łacińsko-polskiej konkretyzacji terminu humilitatio (’pokora’) do opisu rytuału symbolicznego zadośćuczynienia za zabójstwo.

Dr A. Ledzińska przeszła też szkolenie pod kierunkiem dr Heleny Leithe-Jaspers w zakresie cyfrowej edycji słownika z użyciem Visual Studio Code. Wykorzystywanie wspólnych narzędzi stwarza doskonałe możliwości dla przyszłej integracji zasobów słownikowych łaciny średniowiecznej w Europie i poszerza możliwości współpracy pomiędzy zespołami słownikarskimi.